Centar za građansko obrazovanje (CGO), prateći posljednja dešavanja na Univerzitetu Crne Gore (UCG), izražava ozbiljnu zabrinutost, zbog izostanka provjera u poslovanju svih fakultetskih jedinica UCG. Upravo to čini često ponovljene najave o tim akcijama, od strane predsjednika UO UCG Duška Bjelice, populističkom retorikom koja treba da zamaskira nevoljnost rukovodstva UCG da konačno počne rješavati nagomilane probleme, na koje CGO u kontinuitetu ukazuje.
CGO ponavlja da najavljena kontrola, ako se uopšte desi, mora biti sprovedena na svim fakultetskim jedinicama istovremeno, jer će se samo tako dokazati da nema zaštićenih niti privatnih interesa koji su jači od javnog, kako je to UCG u svojoj praksi znao pravdati.
Razlozi za kontrolu su brojni. Oni počinju od finansijskog poslovanja: kako i na koji način su isplaćivani putni troškovi i da li su sva putovanja bila opravdana i u interesu Univerziteta, na koji način su obračunavani honorari, kako su planirane javne nabavke i koliko su realne s obzirom na krizu koja je zadesila UCG, kako su prihodovana sredstva van budžeta i na koji način su dalje raspodjejivanja, itd. Dalje, neophodne su provjere radnih angažmana odnosno činjenica da li na fakultetima ima onih profesora koji održavaju nastavu, dok na matičnim fakultetima ne rade skoro ništa i nikom ne odgovaraju za svoje odsustvo, jer ih „pokrivaju“ asistenti (što znači da izvršavaju sve njihove obaveze, čak i pišu naučne radove za njih, jer su isti ucijenjeni od strane profesora da im neće potpisati reizbor!), a na koji način ti isti profesori i dobijaju enormne zarade. Kojim je to aktom uređeno da se predavanja i ispiti zakazuju u nedjelju i na dane državnih i vjerskih praznika, što se može jedino protumačiti pretrpanošću norme veće od dozvoljene, a sve u svrhu veće zarade privilegovanih profesora. Tu je i pitanje biranja u zvanje nastavnog osoblja i da li se ispunjavaju svi uslove da bi određena lica bila birana u zvanje, postupak do zasnivanja radnog odnosa, kao i problem duplog zapošljavanja profesora koji rade na više univerziteta, dok neki privatni fakulteti prijavljuju fiktivne spiskove zapošljenih koji rade na UCG, samo da bi dobili dozvolu za rad odnosno bili akreditovani. Takođe, treba ispitati i ranije poslovanje organa upravljanja UCG odnosno kako je uopšte moglo doći do eskalacije navedenih problema. Ne treba zaboraviti da postupak i metode pravljenja bodovnih listi pri kontraverznim raspodjelama stanova još od 2008. nikada nije adekvatno provjeren, kao i da UCG nikada nije dostavio javnosti na uvid ugovore sa trećim licima preko 10, 000 EUR i preko 100,000 EUR koje je sklapao sa trećim licima, a za koje je CGO dobio sve postupke, pri čemu UCG nije ispoštovao odluke nadležnih organa.
Nadalje, od Komisije za akreditaciju se očekuje da ustanovi od 2008. do danas nepostojanje akreditacija pojedinih ispostavnih odjeljenja/fakulteta ili akreditacije i licence pojedinih odsjeka na fakultetskim jedinicama, što je bio slučaj sa specijalističkim studijama za kriminalistiku i bezbjednost na Pravnom fakultetu UCG.
Na liniji navedenog postavlja se pitanje zašto nadležno Ministarstvo prosvjete ćuti na ovako očigledne probleme i njima se ne bavi u okviru svojih nadležnosti i zašto ne poveća broj prosvjetnih inspektora kako bi se problemi brže uočavali i rješavali.
Kriza na UCG ne jenjava. Naprotiv, ona se produbljuje i čini se da razvoj događaja ukazuje na nemogućnost UCG da se izbori sa političkim i drugim uticajima koji ugrožavaju javni interes odnosno uspostavljanje kvalitetne visokoobrazovne institucije koja će se prepoznavati po znanju koje obezbijeđuje a ne po skandalima.
Snežana Kaluđerović, koordinatorka programa