Reakcija Skupštine Crne Gore, u vezi sa rješenjem Osnovnog suda o određivanju privremene mjere kojom se nalaže Skupštini Crne Gore da u roku od osam dana Gorana Đurovića vrati na mjesto člana Savjeta RTCG, do okončanja sudskog postupka, skandalozna je i predstavlja otvoreni napad vladajuće partije na pravosudne organe u državi. Skupština je, u zvaničnom saopštenju, konstatovala da je Osnovni sud ovim “pokušao da obesmisli Ustavom Crne Gore utvrđenu podjelu vlasti na izvršnu, zakonodavnu i sudsku, i na ovaj način pokuša urušavanje pravnog sistema države.”
Ovakav nezabilježeni napad Skupštine Crne Gore na pravosudni sistem predstavlja otvoreni partijski pritisak na pravosuđe i može imati dalekosežne posljedice na ukupno društvo. Skupština, odnosno poslanici vladajuće većine ovim pokazuju da oni ne priznaju Ustavom definisanu podjelu vlasti na zakonodavnu, izvršnu i sudsku, te da ne razumiju ulogu sudske vlasti u kontroli zakonitog djelovanja ostalih grana vlasti. Kada se već pozivaju na Ustav, bilo bi dobro da poslanici vladajuće većine i pročitaju taj isti Ustav koji u članu 11. predviđa ograničenja vlasti Ustavom i zakonom i propisuje da odnos vlasti počiva na ravnoteži i međusobnoj kontroli.
Vladajuća većina očigledno smatra da je dovoljno da u sistemu postoji Skupština u kojoj će većinski proglašavati što je dobro a što nije, te i odlučivati o tome ko je kriv, ili nije, a da građani i građanke ne treba da imaju nikakav mehanizam zakonske zaštite od njihove samovolje.
Posebno su zabrinjavajući komentari poslanice DPS-a, Marte Sćepanović, partijske povjerenice za sprovođenje i odbranu nezakonitih odluka Skupštine koje se odnose na smjenu nepodobnih članova Savjeta RTCG. Njene tvrdnje da je Osnovni sud preko noći postao nadležan za odluke Skupštine, te da taj sud ne može da odlučuje o odlukama Skupštine, kao i da Osnovni sud po prvi put odlučuje o odlukama Skupštine Crne Gore su netačne.
Naime, Marta Sćepanović bi prva kao predsjednica Zakonodavnog odbora, kao i skupštinska većina morali znati da osim Ustavom i zakonima propisane mogućnosti ocjene zakonitosti odluka Skupštine od strane redovnog, osnovnog suda postoji već i takva praksa. Tu praksu je uspostavio upravo Vrhovni sud, tj. najviša sudska instanca. Da stvar bude joś poraznija po skupštinsku većinu, Vrhovni sud je potvrdio nadležnost osnovnog suda u sporu u vezi sa imenovanjem članova Agencije za elektronske medije u kojem je utvrdio kršenje zakona od strane Administrativnog odbora i Skupštine, a povodom tužbe Slavice Striković.
Stoga, nema dileme da je osnovni sud nadležan da preispituje odluke Skupštine, iako se poslanici vladajuće većine teško mire sa mogućnošću da bilo ko može dovesti u pitanje njihov samovoljan i u određenim slučajevima nezakonit rad.
Apelujemo na vijeće Osnovnog suda da istraje u primjeni zakona, da se odupre pritiscima i da sačuva svoj integritet braneći odluku svog sudije, a posebno u svijetlu značaja koje nepristrasno, kvalitetno i efikasno pravosuđe ima u kontekstu izgradnje vladavine prava kako je to apostrofirano i u Strategiji EU za zapadni Balkan. Nema sumnje da će postupanje pravosuđa prema ovom pitanju biti od izuzetne važnosti za ocjenu samog pravosuđa u nastupajućem izvještaju EK a vjerujemo da je ugled pravosuđa važniji od interesa bilo koje političke partije.
Ana Novaković, izvršna direktorka, Centar za razvoj nevladinih organizacija (CRNVO)
Daliborka Uljarević, izvršna direktorka, Centar za građansko obrazovanje (CGO)
Stevo Muk, predsjednik UO, Institut alternativa (IA)
Zlatko Vujović, predsjednik UO, Centar za monitoring i istraživanja (CEMI)