Centar za građansko obrazovanje (CGO) je, po drugi put ove godine, zatečen prizemnom reakcijom Univerziteta Crne Gore (UCG) koja ne odgovara sadržajno na pitanje koje je CGO pokrenuo a snižava nivo kulture dijaloga i ukazuje da se UCG vraća nekim starim, lošim praksama komunikacije sa zainteresovanim stranama.
Ali, da krenemo redom.
Prvo, CGO izražava zadovoljstvo što je UCG uvažio zahtjev CGO-a i, konačno, počeo svoja zvanična saopštenja objavljivati na sajtu UCG. Istovremeno, izražavamo žaljenje što su ova saopštenja i dalje nepotpisana, puna neutemeljenih navoda i manipulativna, jer smo se nadali da je novo rukovodstvo prekinulo sa tim vidom komunikacije koja nije primjerena jednoj akademskoj ustanovi.
Drugo, nema potrebe da UCG poučava CGO o procedurama rada na UCG, jer mnogo puta se pokazalo da je CGO bolje znao zakone i procedure od rukovodstva UCG. Uostalom, jedno od mišljenja o tome koliko je rukovodstvo UCG bilo pravno stručno dao je i Ustavni sud Crne Gore kroz Odluku Ustavnog suda Crne Gore kojom se utvrđuje da Pravilnik o postupanju za utvrđivanje privremenih mjera za upravljanje i obezbjeđenje funkcionisanja UCG br. 07-1784 od 9.oktobra 2012 (Bilten UCG, br. 291/12), koji je donio Upravni odbor UCG nije u saglasnosti sa Ustavom i zakononom i prestaje da važi danom objavljivanja ove Odluke. Takođe, Viši sud u Bijelom Polju je svojevremeno poništio i Odluku Upravnog odbora UCG o razriješenju dužnosti tadašnjeg dekana Pravnog fakulteta prof. dr Draga Radulovića. Na ova pitanja je CGO ukazivao blagovremeno i argumentovano, i od istog starog/novog predsjednika UO bio u maniru posljednjeg saopštenja UCG najgrublje napadan. No, izgleda da poništene odluke UO od strane najviših instanci sudskog sistema u Crnoj Gori ne ograničavaju rukovodstvo UCG da drugima drže lekcije o pravu.
Treće, CGO je tražio ono što je u skladu sa internim aktima UCG, i to je u saopštenju jasno naglašeno. Naime, u skladu sa članom 41 Statuta UCG, rektor u okviru svojih ovlašćenja, između ostalog, “daje mišljenje u postupku izbora dekana odnosno direktora”. U tom kontekstu, CGO je upoznao rektorku sa svojim saznanjima i tražio da ona “koristeći institucionalne mogućnosti i lični autoritet, pozove članove Upravnog odbora da ne potvrde imenovanje Velimira Rakočevića za dekana Pravnog fakulteta.” Znači, zahtjev CGO-a je utemeljen u najvišem aktu UCG, jer rektorka svojim mišljenjem može pozvati članove UO da donesu pozitivnu ili negativnu odluku o ovom pitanju. Dodatno, CGO je tražio da rektorka preduzme sve mjere i radnje kako bi se ovaj slučaj adekvatno analizirao od strane relevantnih nezavisnih stručnjaka sa neupitnim akademskim integritetom i dalje zakonski procesuirao. Ovo je utemeljeno u Etičkom kodeksu UCG.
Četvrto, nije bilo potrebe da rukovodstvo UCG podsjeća CGO na Rakočevićevu biografiju, a posebno ne na selektivan način. U saopštenju UCG stoji “Podsjećamo i da je prof. Rakočević od 2007. do 2010. godine bio član Suda časti UCG”. U Biltenu 262, od 1. decembra 2010, na strani 29 stoji, u Izvještaju Komisije za rješavanje stambenih potreba kadrova i zaposlenih na UCG stoji i kako se ta Komisija odredila o Rakočevićevom zahtjevu: “Podnosioci zahtjeva: … i Velimir Rakočević, ISKLJUČUJU SE iz postupka rješavanja stambenih potreba, zbog dostavljanjih netačnih podataka (tačka 8 Oglasa za dodjelu stanova kadrovima Univerziteta Crne Gore pod povoljnijim uslovima), a u skladu sa članom 19 stav 4 Pravilnika o rješavanju stambenih potreba kadrova na UCG (Bilten UCG br. 245/09)”. Znači, tijela UCG su, u ovom slučaju, utvrdili da Rakočević nije dostavio tačne podatke.
Peto, CGO nije sud pa samim tim ne može ni da presuđuje. Ali, djelujući u javnom interesu, CGO ukazuje na sve dostupne informacije koje zahtijevaju dodatna pojašnjenja, razjašnjenja ili provjere od strane nadležnih organa. Providnim pokušajima diskreditacije CGO-a takve neodumice ili problemi neće nestati, a nadležne institucije svoj profesionalizam i odgovornost mogu pokazati samo prezentacijom činjenica i argumentovanih odgovora.
Daliborka Uljarević, izvršna direktorka